لطفاً به کانادا مهاجرت نکنید

نوشته ای را که مطالعه می کنید، یک درد دل صادقانه است از زبان ایرانیانی که در اینجا زندگی آرامشان را دارند و آنها که در صف طولانی مهاجرت به کانادا با دلهره از آینده خود به انتظار نشسته اند. دوستی امروز برای من پیامی گذاشته اند و به دو وبلاگ اشاره کرده اند که اینها سراسر منفی نویسی درباره کاناداست و اگر اینها صحت دارد ما از چه رو باید به کانادا بیاییم و به جمع شما بیچارگان بپیوندیم (یا یک چیزی توی این مایه ها). هدف من نقد این گونه وبلاگ ها و نوشته ها نیست. چرا که از یک سو فرصت مطالعه آنها را ندارم (و در نتیجه قادر به نقد نیستم) و از سوی دیگر آزادی بیان به همه اجازه می دهد که نظر خودشان را ابراز کنند و تا زمانی که این نگارش ها به افترا و تهمت به دیگران و یا قلب صریح واقعیت منجر نشود هیچ اشکالی ندارد. بحث من این است که اگر در میان عزیزان، کسی هست که در مورد مهاجرت به کانادا شک دارد، فکر می کند که با آمدن به کانادا زندگی خودش یا خانواده اش را به خطر می اندازد، از زندگی در مکانی با فرهنگی متفاوت، مواد غذایی متفاوت، آداب و رسوم متفاوت، زبان متفاوت، آب و هوای متفاوت، ابا دارد، یا نمی تواند دوری از خانواده و عزیزانش را تحمل کند، در آن صورت فقط و فقط باید یک راه پیشه کند: “پرهیز یا انصراف از مهاجرت به کانادا”.

مهاجرت به کانادا مربوط به آدم موفق و ناموفق نیست. مربوط به آدم مشکل دار و بی مشکل نیست. مربوط به آدم س.ی.ا.س.ی و غیر س.ی.ا.س.ی نیست. مربوط به آدم تغییر د.ی.ن داده و تغییر نداده نیست. مهاجرت مربوط به کسی است که به هر دلیلی که برای خودش محترم است به این نتیجه رسیده که اهدافش در کانادا بهتر از محل زندگی فعلی اش تأمین می شود. حالا این اهداف چیست، به من و شما ارتباطی ندارد. من هزاران مهاجر کانادا را می شناسم که با هزاران انگیزه مختلف به کانادا مهاجرت کرده اند که انگیزه بیشتر آنها در جای خودش محترم است. اگر شما در اینکه کانادا محل رسیدن شما به اهدافتان است شک دارید “لطفا به کانادا مهاجرت نکنید”. من از شما عزیزان، تمنا می کنم، استدعا می کنم، خواهش می کنم، به کانادا مهاجرت نکنید!

خدا نگذرد از کسانی که شما افراد شکاک را متقاعد می کنند برای کانادا اقدام کنید. شما شکاکان صف طولانی مهاجرت را طولانی تر می کنید. اداره مهاجرت را وادار می کنید شرایط مهاجرت را سخت تر کند و صدها هزار آدم علاقه مند را از مهاجرت به کانادا بیاندازد. بعد هم که اینجا می آیید از کرده خودتان پشیمان می شوید و به زمین و زمان الفاظ رکیک روانه می کنید که مرا گول زدند به این جهنم آوردند. عزیز من! شکاک من! دوست من! این فرم های لامذهب را پر نکن. پای آن ورقه را امضا نکن. مدارکت را به آن آدرس کذائی نفرست. گول آن وکیل لامروت را نخور. به حرف های مثبت نویسان گوش نکن. دینت را خراب نکن. دنیایت را به باد نده. نیا! نیا! نیا!

وقتی سال 2008 وزیر کم شعور مهاجرت آقای جیسون کنی با خوشحالی از راهروهای پارلمان بیرون آمد و گفت حلش کردم، همه فکر می کردند که سیاهی انتظار در صف مهاجرت به پایان رسید. اما چه شد؟ با این همه بگیر و ببند و حذف در مرحله اول و حذف در مرحله دوم، امروز باز نامه از طرف سفارت می آید که ما پرونده شما را تا یک سال دیگر هم باز نخواهیم کرد. همان شد و همان! اگر شما عزیز با شعور شکاک من که وبلاگ های عاقلان را مطالعه می کنید، کمی به حرف های آنها گوش کنی اسمت را به این لیست طولانی اضافه نمی کنی که طولانی تر شود. آن وقت این فهرست آن قدر کوتاه می شود که احمق هایی مثل من که امروز در این زمهریر زندگی می کنند زودتر به معبد دنیایی شان برسند و این همه رنج را تحمل نکنند. عزیزان من نیایید. تو را به خدا نیایید! باور بفرمایید این را از صمیم قلب می گویم. اگر عمری باشد شاید حتی برای کسانی که این شجاعت عدم اقدام را داشته باشند انجمنی، گروهی، چیزی، تشکیل دادم و با نقل و شیرینی ازشان پذیرایی کردم.

لطفاً به کانادا مهاجرت نکنید! پیشاپیش از همکاری شما متشکریم.

نکته: همان طور که در سطر اول نوشته هم آمده است، این نوشته صرفا یک درد دل است و بنده نه تمایل دارم، نه اجازه دارم و نه جسارت می کنم برای کسی تعیین تکلیف کنم یا خدای نکرده دستور بدهم. هر کسی مختار است به هر شکلی که صلاح خودش می داند عمل کند و هیچ کس هم وقتی پای مهاجرت به کانادا پیش می آید حق دخالت ندارد (بجز اداره مهاجرت و عواملش، نماینده قانونی آن فرد و سازمان ها یا افرادی که طبق قانون، مجاز یا ملزم به دخالت هستند). 
 منبع : مهاجران کانادا